پدرم تنها مردیست که یک نگاهش کافیست تا تمام غم و غصه هایم بروند و دیگر پشت سرشان را نگاه نکنند.
پدرم از همان آدم هایست که قلبش به وسعت بهشتی است که زیر پای یک مادر است.
پدرم در کلمات نمیگنجد.
سرم را روی قلبش میگذارم و با هر تپش جان میگیرم.
پدرم عنوان رفیق و دوست و همدم را گذرانده برای من.اسطوره است.فرشته است.تنها دلیل نفس کشیدن است.ای کاش کفر نبود و میگفتم خدای من است پدر.
هرچند هرکس خدا را با یک چیز میشناسد و باور میکند و من با دیدن پدرم به خدا هر روز ایمان میاورم.
دیگر نمیتوانم از او بنویسم.میترسم.میترسم این کلمات ناچیز و حقیر نتوانند احساسم را بیان کنند.
ای کاش خدا تمام نفس های من را جمع کند و ببخشد به تو.
ای کاش تمام عمر من را خدا بگیرد و ببخشد به تو.
درباره این سایت